یا علی حِصنِ حَصین را تو خودت معنا کن           گـم شـدم در خـودم آقـا تـو مرا پیـدا کن

هر کجا رفتـه‌ام از لطـف تو گفـتم حیدر           این صفت در تو اگر نیست مرا رسوا کن

دشمنت از تو کمک خواست نجاتش دادی           شب احیاست بـیا نوکـر خـود احـیاء کن

رو به ایـوان طـلایـیِّ تـو گـفـتـم العــفـو           پس امان نامۀ این عاشق خود امضا کن

از نگـیـن می‌گـذرم بیـن نـمازت به گـدا           جـای انگـشتـر خـود اشک ولا اهـدا کن

خـاک زیـرِ قــدم زائـر تو الـمـاس است           کـوه نور آمـده درهای ضـریحت وا کن

آرزویـم فـقـط ایـن اسـت، دَمِ جـان دادن           ذکـر لـبـهـای مـرا نـالــۀ یـا زهــرا کـن

تو سفارش کن و در روز ظـهور مهدی           بیـن آن لشـکـر دلـداده مـرا هـم جـا کـن